Πάντες Υμείς Υιοί Φωτός Εστε

Ας νηστέψουμε, ταπεινώνοντας την ψυχή μας καθώς προσεγγίζουμε την ημέρα στην οποία ο Διδάσκαλος της Ταπεινώσεως εταπείνωσε τον εαυτό Του, “γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού” (Φιλ. 2:8). Ας μιμηθούμε τον σταυρό Του καρφώνοντας πάνω του τα πάθη μας με τα καρφιά της εγκράτειας. Ας σωφρονίσουμε το σώμα μας, υποβάλλοντάς το σε άσκηση, και με τον φόβο μήπως με την απειθάρχητη σάρκα μας διολισθήσουμε σε παράνομες ηδονές, ας το χαλιναγωγήσουμε απέχοντας και από τις νόμιμες. (Ομιλία 207)

Το γνωρίζουμε, αδελφοί μου, και το πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο Χριστός απέθανε υπέρ ημών άπαξ: ο Δίκαιος για τους αμαρτωλούς, ο Κύριος για τους δούλους, ο Ελεύθερος για τους αιχμαλώτους, ο Μακάριος για τους άθλιους, ο Πλούσιος για τους αναγκεμένους, ο Ιχνευτής για τους χαμένους, ο Λυτρωτής για τους πουλημένους, ο Ποιμήν για το ποίμνιο και, το θαυμασιότερο όλων, ο Δημιουργός για το πλάσμα χωρίς να αφήσει αυτό που ήταν πάντα, συγκαλύπτοντας την θεότητα, εμφανίστηκε ως Άνθρωπος ζωοδότης ως εκ της δυνάμεώς Του, πέθανε εν αδυναμία άτρεπτος ως Θεός, ωστόσο έπαθε κατά σάρκα. Και όπως λέει ο Απόστολος, “παρεδόθη διά τα παραπτώματα ημών και ηγέρθη δια την δικαίωσιν ημών” (Ρωμ. 4:25). (Ομιλία 220)
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)