Ψαλτήριον – Εννέα Ωδαί, Μικρόν Προσευχητάριον, Χαιρετισμοί

Δεν θα έσφαλλε κανείς, αν εχαρακτήριζε το Ψαλτήριον “καρδίαν” της Αγίας Γραφής. Όπως ακριβώς εις τον άνθρωπον η καρδία θεωρείται έδρα των ευγενών και ωραίων αισθημάτων, έτσι και το ιερόν Ψαλτήριον είναι η ακένωτος και κρυστάλλινη πηγή, από την οποίαν αναβλύζουν τα υψηλότερα αισθήματα του ανθρώπου, ως πνευματικής υπάρξεως· και αυτά είναι τα θρησκευτικά αισθήματα. Η συγκίνησις την οποίαν δοκιμάζει ο άνθρωπος εκ της θέας του ενάστρου Ουρανού κατά την νύκτα ή της περί αυτόν φύσεως καθ’ όλας τας εποχάς του Έτους και ανά πάσαν του Χρόνου στιγμήν, τον παρακινούν να ψελλίση κατάπληκτος· “Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας”. Η φράσις όμως αυτή είναι θησαυρισμένη εις το Ψαλτήριον (Ψαλμ. Ργ’). […] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)