Ομιλία περί Αισιοδοξίας – Να μην απελπίζεται κανένας ουδέποτε και για ο,τιδήποτε

Στην εποχή μας παρατηρούμε γενική αποστασία από το άγιο θέλημα του φιλάνθρωπου Θεού μας που ξεπερνά, δυστυχώς, τους ασεβείς της εποχής του Νώε και τους ασελγείς των κατοίκων των Σοδόμων και Γομμόρων, και μάλιστα μετά Χριστόν.
Η πνευματική χρεωκοπία και παραλυσία μας επέφερε σκλήρυνση καρδιάς, και αμαρτάνουμε χωρίς τύψεις και χωρίς αληθινή δι’ έργων μετάνοια.
Και εφ’ όσον δουλεύουμε στα φθοροποιά πάθη, μένοντες σκλάβοι της τυραννικής αμαρτίας, τα ποικίλα δεινά όχι μόνον θα παραμένουν αλλά και θα προσαυξάνουν, λόγω των αμαρτωλών επιλογών μας….

…Εις αυτόν τον Χριστόν και μόνον ας εναποθέσουμε τις ελπίδες μας, εις την Υπεραγία Θεοτόκο και εις τους Αγίους της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, επιτελούντες παράλληλα τα χριστιανικά μας καθήκοντα, δηλαδή την τήρηση των εντολών του Ευαγγελίου, τον πνευματικό φιλότιμο αγώνα, την μετάνοια και μυστηριακή ζωή.
Η ελπίδα μας ας είναι ο Ουράνιος Πατήρ, η καταφυγή μας ο Υιός, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, και η σκέπη μας το Πνεύμα το Άγιο, η πάντοτε δοξαζομένη Αγία Τριάς. (Από το σημείωμα του εκδότη)