Γνώρισα τον Άγιο Πορφύριο

Νομίζω ότι αποτελεί κορυφαία ευλογία στη ζωή ενός ανθρώπου, η γνωριμία του με αγίους της εποχής του. Αισθάνομαι, λοιπόν, κι εγώ ο ταλαίπωρος ιδιαίτερα ευλογημένος, διότι αξιώθηκα να γνωρίσω τέτοια μεγάλα πνευματικά αναστήματα που κατεκόσμησαν στη δύσκολη εποχή μας την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία, και τώρα είναι προστάτες μας και πρεσβευτές. Κάποιων από αυτούς, ήδη αναγνωρίστηκε και διακηρύχθηκε επίσημα η αγιότητα από τη Μητέρα Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως, άλλων θα γίνει εν καιρώ και άλλων δεν θα γίνει τουλάχιστον όσο ζούμε εμείς, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπήρξαν άνθρωποι ουρανόφρονες, ιεροί καθοδηγητές ψυχών προς σωτηρίαν, τίμοι και ακούραστοι εργάτες του αμπελώνος του Χριστού. “Τον μισθόν των καμάτων αυτών”, τον έχουν πάρει στο ακέραιο από τον μισθαποδότη Κύριο και πρεσβεύουν και αυτοί. […] (Από τον πρόλογο του βιβλίου).