Η γιαγιά μου η μικρασιάτισσα

Η γιαγιά μου η Πελαγία ήταν μια απλή και αγράμματη γυναίκα. Δεν ήταν όμως συνηθισμένη.Ήταν κάτι το ξεχωριστό, όχι στη μορφή, αλλά στην ψυχή και την πίστη. Η πίστη γι’ αυτήν δεν ήταν θεωρία, ούτε τύπος. Ήταν τρόπος ζωής. Η επικοινωνία της με το Χριστό, η ένωσή της με την Παναγία ήταν προσωπική, ζωντανή, ζεστή, θαυμματουργή. Από μικρή άκουγα από τη μητέρα μου ή τις θείες μου γι’ αυτή τη ζωντανή πίστη της γιαγιάς, μερικές φορές και από την ίδια. Όλα αυτά τα κράτησα μέσα στην καρδιά μου σαν πολύτιμα μαργαριτάρια. Πέρασαν τόσα χρόνια, όμως η μνήμη της εξακολουθεί να μένει ολοζώντανη και πιεστική. Με πιέζει να τα γράψω απλά, όπως τα άκουσα, όπως μου έρχονται ένα-ένα στο μυαλό. ..Καταγράφω μαρτυρίες απλά και σχεδόν με τυχαί σειρά, όπως απλά και τυχαία είναι τα γεγονότα στη ζωή. (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)