Ακηδία και Κατάθλιψη

“… Έχει βλέμμα μονίμως προσηλωμένο στο παράθυρο, ενώ η φαντασία του με πολλή έγνοια κατασκευάζει έναν φανταστικό επισκέπτη. Στον παραμικρό τριγμό της θύρας τινάζεται και στέκει όρθιος- ακούοντας οχλοβοή, τρέχει προς το παράθυρο, αλλά, αντί να κατεβεί στο δρόμο, επιστρέφει στη θέση του και κάθεται απαθής, σα ναρκωμένος. Τη μελέτη του τη διακόπτει μια ανησυχία και εκεί σχεδόν αμέσως βυθίζεται αργόσυρτα στον ύπνο” (βλ. κεφ. Β’, ενότ. Α’).
“…Ο νεαρός X. 19 ετών /…/ έχει απομονωθεί τελείως από τους ανθρώπους τα δύο τελευταία χρόνια /…/ Κλείνει την πρώτη συνέντευξή του /…/ μ’ αυτές τις δραματικές φράσεις: “Γεννήθηκα κατά λάθος και ζω για να δω το θάνατό μου. Αισθάνομαι παγιδευμένος, σα να έχει σταματήσει ο χρόνος. Γιατρέ, ξερίζωσέ μου την καρδιά και παρ’ την μήπως γίνω καλά”” (βλ. κεφ. Α’, ενότ. Α’).
Την απάντηση για το ποιο από τα δύο δείγματα αντιστοιχεί στην Κατάθλιψη και ποιο στην Ακηδία θα τη συναντήσουμε στα επόμενα. Αν και για κάποιους μοιάζει προφανές. Ίσως όμως να μην είναι και τόσο προφανές όσο νομίζουν. Εξαρτάται από το κατά πόσον γνωρίζουν ή αγνοούν την έννοια της Ακηδίας. Ίσως ακόμη κάποιοι να μην την έχουν ούτε ως άκουσμα τη λέξη αυτή. […] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)