Απάντηση σ’ ένα νέο

Ένας νέος ρωτάει: Γιατί νάρθω στην Εκκλησία; Βέβαια κάποιος λόγος, νέε μου, σ’ έφερε όχι στην Εκκλησία αλλά στο ερώτημα: «Γιατί νάρθω στην εκκλησία;» Ίσως κάποιος σε κάλεσε κι οι καμπάνες που χτυπούν κάθε μέρα καλούν όλους μας στην Εκκλησία. Το πώς ο άνθρωπος είναι ανήσυχο πλάσμα και περισσότερο οι νέοι, και θέλει πάντα να πηγαίνει στο καλύτερο το ξέρομε όλοι. Ίσως μέσα στα πολλά καλά της νιότης να ένιωσες πως πρέπει να υπάρχουν και καλύτερα. Γιατί κανένας δεν έρχεται στην Εκκλησία αναζητώντας το χειρότερο. (. . .) Όπως και αν έχει το πράγμα, οι άνθρωποι στη σύντομη ζωή τους και στη συντομότερη ακόμα ακμή τους γεύονται κάποιες απολαύσεις της ζωής. Από τα πανάρχαια όμως χρόνια ακόμα οι άνθρωποι αισθάνονται οδυνηρά την ανεπάρκεια αυτών των αγαθών να αναπαύουν το έμφυτο αίτημα της ευτυχίας. Αυτή η ευτυχία ήταν λίγη, απάνθρωπα σύντομη και συχνά ανάμικτη με πολύν πόνο και αδικία και ανασφάλεια. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)