Χρυσοστομικός Άμβων Β΄- Ταπείνωσις, Υπερηφάνεια, Κενοδοξία, Αλαζονεία, Καύχησις

῾Η τα­πε­ί­νω­σις εἶ­ναι ἡ με­γί­στη πά­ντων ἀ­ρε­τή, χω­ρίς τήν ὁ­πο­ί­α κά­θε ἄλ­λη ἀ­ρε­τή χά­νει τό σκο­πὸ της. Ὅ­λοι οἱ ἅ­γιοι καὶ ἰ­δι­αί­τε­ρα ὁ Ἀπ. Παῦ­λος δι­ε­κρί­νον­το γιά τήν τα­πε­ί­νω­σί τους. Εἶ­ναι «με­γί­στη ἀ­σφά­λεια, τεῖ­χος ἀρ­ρα­γές, πύρ­γος ἀ­κα­τα­μά­χη­τος, ἀλ­λά καί συγ­χρό­νως ἰ­α­τρεῖ­ον ψυ­χῆς ἀ­δα­πά­νη­τον». ᾽Αν­τί­θε­τα ἡ ὑ­πε­ρη­φά­νεια «ἀ­σώ­μα­τον δύ­να­μιν ἐξ οὐ­ρα­νοῦ κα­τή­νεγ­κε». Σκο­τί­ζει τήν ψυ­χή, δη­μι­ουρ­γεῖ κοι­νω­νι­κά καί δι­α­προ­σω­πι­κά προ­βλή­μα­τα, με­τα­τρέ­πει τόν ἄν­θρω­πο σέ σκλη­ρό καί ἀ­πάν­θρω­πο τύ­ραν­νο. Ἔ­χει εἰ­σέλ­θει καί στό χῶ­ρο τῆς ᾽Εκ­κλη­σί­ας καί «τά πά­ντα ἄ­νω καί κά­τω πε­πο­ί­η­κε». Πῶς θά λυ­τρω­θοῦ­με; ῾Η κε­νο­δο­ξί­α καί ἡ ὑ­πε­ρη­φά­νεια ἀλ­λά­ζουν τήν θέ­σι τῶν πραγ­μά­των. ῾Η ἀν­θρώ­πι­νη δό­ξα εἷ­ναι κε­νή, μά­ται­η. Τό βε­βαι­ώ­νουν καί οἱ ἀρ­χαῖ­οι φι­λό­σο­φοι. ῾Η ἀ­λα­ζο­νε­ί­α εἶ­ναι ἕ­να πά­θος ὅ­μοι­ο μέ τά προ­η­γο­ύ­με­να καί χρει­ά­ζε­ται πολ­λή προ­σο­χή γιά νά τό ἀ­πο­φύ­γη κα­νε­ίς. ᾽Ε­πι­τρέ­πε­ται ὅ­μως ἡ κα­ύ­χη­σις; Σέ ποι­ές πε­ρι­πτώ­σεις καί για­τί; Καί για­τί ἄλ­λο­τε ἐ­πι­βάλ­λε­ται καί ἄλ­λο­τε πά­λι εἶ­ναι ἐμ­πό­διο στή ζωή μας; Ε΄ Ἔκ­δ.