Ελευθερία μέσα στην φυλακή

Ακούστηκε ένα φοβερό, δηκτικό γέλιο. Κάποιος παχύς και κοντός άνθρωπος του οποίου η κοιλιά έφτανε σχεδόν ως το στόμα του, ψέλλισε με δηλητηριώδη σαρκασμό:
– Που είναι, βρε, αυτή η αιώνια ζωή; Εσύ πιστεύεις στην αιώνια ζωή;
Αν άρχιζα να εξηγώ κάτι σε σχέση με την αιώνια ζωή, υποθέτω ότι ως απάντηση θα άκουγα το ίδιο τρομερό γέλιο. Δεν μπορείς να πείσεις κάποιον για την βασιλεία του Θεού, εάν προηγουμένως δεν έχει λάβει κλήση από τον Θεό ή εάν εθελουσίως έχει αντιταχθεί και δεν έχει αποδεχτεί αυτήν την πρόσκληση. Ακόμη και εκείνοι που την έλαβαν, αν η πίστη τους είναι αδύναμη, στο τέλος θα υποκύψουν στον πνευματικό τρόμο ενός άπιστου ο οποίος είναι πρόθυμος να προσβάλει ιταμά τα ιερά και τα όσια. Ιδιαίτερα στην κατάσταση στην οποία βρισκόμουν, αυτή δεν ήταν μια συζήτηση για πνευματική αναβάθμιση, αλλά ήταν η επίμονη προσπάθειά τους να με ταπεινώσουν. Σε μια τέτοια άνιση κατάσταση αποφάσισα να απαντήσω εν συντομία:
– Ναι, πιστεύω στην αιώνια ζωή.
Για μια στιγμή επικράτησε απόλυτη σιωπή!”
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)