Φτωχός Άγιος

Απήχθη μεταξύ των ερεικών και σχοίνων, όπου δειλά ανθύλλια εποίκιλλον τον πράσινον εαρινόν της γης τάπητα εκεί τον έσυραν οι Αγαρηνοί αλαλάζοντες κ’ εκεί έλουσε με το αίμα του τα άνθη και τους χλωρούς κλάδους, και ζέον ρείθρον εκοκκίνισε την γην, ήτις ευμενής το εδέχθη, η δε αύρα πραεία ανέλαβεν επί πτίλων την πνοήν του, κ’ εκοιμήθη τον ύπνον τον παραδείσιον, πτωχός αιπόλος! Μιμηθείς τον Ποιμένα τον καλόν, τον τιθέντα την ψυχήν υπέρ των προβάτων. Και ύστερον πως να μη μοσχοβολά το χώμα; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)