Η εν Χριστώ Ζωή μου Β

[. . .] Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν». Αυτό είναι ένα άπειρα μεγάλο δώρο. Ο άνθρωπος όμως, το ελεύθερο και λογικό πλάσμα Του, έγινε αχάριστος στο Δημιουργό του. Τον πρόσβαλε με την απιστία, την προδοσία και την υπερηφάνειά του. Θέλησε να γίνει όμοιος με τον δημιουργό του και στράφηκε εναντίον Του. Κάθε αμαρτία, είναι πόλεμος εναντίον του Θεού. Όμως, τι άπειρη είναι η αγάπη του Θεού για τους ανθρώπους! Όταν βρεθήκαμε τόσο χαμηλά με την αμαρτία μας εναντίον του Δημιουργού, όταν πέσαμε από τη ζωή στο θάνατο με το ν’ απομακρυνθούμε από το Θεό, την πηγή της ζωής, όταν η αμαρτία μας είχε διαβρώσει και ο αιώνιος θάνατος μας απειλούσε, ο Θεός έστειλε στη γη το Λυτρωτή του κόσμου, τον Μονογενή Του Υιό. Έλαβε σάρκα σαν τη δική μας, υπόφερε για τις δικές μας ανομίες και μας καθάρισε από τις αμαρτίες μας με τη μετάνοιά μας και την πίστη μας σ’ Εκείνον. Μας έφερε πάλι στον Πατέρα Του, από τον Οποίο είχαμε χωριστεί και αποξενωθεί. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)