Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου

Πριν εισέλθομε στον, κατά δύναμη, σύντομο σχολιασμό της Ευχής του οσίου Εφραίμ του Σύρου “Κύριε και δέσποτα της ζωής μου”, που είναι η καρδιά της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ως αδιάλειπτη τροφή και κίνηση της ψυχής προς μετάνοια, ικεσία προς οικείωση των θεοφιλών χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, κίνητρο αναγέννησης και αρραβώνας της Βασιλείας του Θεού, κρίνομε σκόπιμο να παραθέσομε λίγα βιογραφικά στοιχεία που συνθέτουν τη μεγάλη ασκητική αυτή μορφή του οσίου Εφραίμ του Σύρου, ποικιλμένα με λίγες ψηφίδες που ταίριασε απαράμιλλα μαστορικά στον Μυστικό Κήπο του, ο μακαριστός και ανεπανάληπτος Φώτης Κόντογλου, φιλοτεχνώντας αυτόν “τον άσαρκο Άγγελο, που πήρε κορμί από το χώμα της Συρίας, τον Εφραίμ τον άμωμο, τον πράο, τον συντριμμένο, που θρηνούσε μερονυχτίς για τις αμαρτίες του”. […] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)