Ο θησαυρός του Χρόνη

Έβαλε το φτυάρι μέσα και με μια επιδέξια κίνηση έβγαλε έξω ότι έπιασε. Έλαμψε η Ομορφιά στο φως του ήλιου, ξαπλωμένη στην πλατιά αγκαλιά του παλιού, μισοσκουριασμένου φτυαριού, που έτρεμε λίγο, λες και ντρεπόταν που την άγγιζε. Κρατήθηκε καλά με το ένα χέρι από το χείλος της κουφάλας για να μην πέσει.

Τι έβλεπαν τα μάτια του! «Θησαυρός!» ψιθύρισε, βάζοντάς τα στην ίδια τσέπη…..