Ο τρίτος κατάδικος

Ο Δημάς γύρισε και κοίταξε τον Ιησού…
Τα βλέμματά τους συναντήθηκαν.
Και τότε… Γύρισε η ζωή και
η ιστορία τριάντα τρία χρόνια πίσω!
Σε μια έρημη, υγρή σπηλιά!
– Κύριε! Ψιθύρισε ο Δημάς.
Θυμήσου με, σε παρακαλώ…
Θυμήσου κι εμένα όταν έλθεις στη Βασιλεία Σου…

Ο Ιησούς κοίταξε με το Θεϊκό Του βλέμμα τον Δημά.
Και ήταν σα να του έλεγε:
“Μη φοβάσαι! Γι’ αυτό ήλθα στη γη…
Τα δάκρυα της μετανοίας σου
έγιναν το κλειδί της αιώνιας ευτυχίας σου!
Σε αγαπώ πολύ, Δημά!
Ας συγχωρέσει τους σταυρωτές μου
ο Επουράνιος Πατέρας μου…
Μα, είμαι βέβαιος, πως όσες φορές ξαναέρθω στη γη
άλλες τόσες θα με ξανασταυρώσουν…” (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)