Περί Νοεράς Προσευχής

Όταν οι Ιουδαίοι επρόκειτο να αναχωρήσουν ως αιχμάλωτοι για την Βαβυλώνα, ο προφήτης Ιερεμίας τους διέταξε να πάρουν μαζί τους πυρ από το θυσιαστήριο και τα βιβλία του Νόμου μέσα στην καρδιά τους, για να τα μελετούν. Αυτά τα δύο στοιχεία ήταν βασικά για την διατήρηση αφ’ ενός μεν της ζωντανής σχέσεώς τους με τον Θεό και αφ’ ετέρου της θρησκευτικής ταυτότητάς τους ως λαού του Θεού (πρβλ. Β’ Μακκ. 2, 1-4). Όπως ο προφήτης, έτσι και ο Γέροντας Αιμιλιανός παρότρυνε τους μαθητές του να διατηρούν ακοίμητο το θείο πυρ στην καρδιά τους διά της “εν τω κρύπτω” μελέτης του λόγου του Κυρίου και του ονόματός Του, που κατακαίει τα αμαρτήματα, τα παραπτώματα και τα πάθη, που φωτίζει, αγιάζει και θεοποιεί τον άνθρωπο. Παρότρυνση σε αυτά αποτελούσε, πρώτον, η προσωπική του ζωή ασκήσεως, αγρυπνίας και προσευχής και η τέλεση της θείας Λειτουργίας, και δεύτερον οι ερμηνείες των συγγραμμάτων των Πατέρων. […] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)