Προφήτες και προφητείες

Όταν ο Κύριος μετά την ανάστασή του, ως άγνωστος συνοδοιπόρος συνώδευε τους δύο εκ των μαθητών του που έφευγαν προς Εμμαούς, τους ήλεγξεν “ως ανοήτους και βραδείς τη καρδία του πιστεύειν επί πασιν οίς ελάλησαν οι προφήται”.
Στη λύπη τους για την απροσδόκητη προδοσία, σύλληψη, σταύρωση του Διδασκάλου, αγνόησαν τελείως τις προφητείες που προέλεγαν τα πάθη αλλά και την Ανάσταση του Κυρίου, ούτε έδωκαν σημασία στην ενθαρρυντική είδηση των Μυροφόρων ότι είδαν αδειον τον τάφον του Κυρίου “και οπτασίαν αγγέλων εωρακέναι, οι λέγουσιν αυτόν ζην” (Λουκ. κδ’ 23).
Ο Κύριος για να ξαναφέρη την χαμένη πίστη και χαρά στην ψυχή των μαθητών του, τους ελέγχει μεν αλλά και τους υπενθυμίζει τις προφητείες που προέλεγαν τα πάθη και την Ανάσταση. Ότι “ταύτα έδει παθείν τον Χριστόν. Και αρξάμενος από Μωϋσέως και πάντων των προφητών διηρμήνευεν αυτοίς εν πάσαις ταις γραφαίς τα περί εαυτού” (Λουκ. κδ’ 27). […] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)