Στον αγρό του θερισμού

Ο Παπα-Γρηγόρης, όταν χάνει την πρεσβυτέρα του στον εμφύλιο πόλεμο, προσπαθεί να ριζώσει με τον επτάχρονο γιό του, ως εφημέριος, σ’έναν ξένο τόπο, μακριά από την πόλη που γεννήθηκε.

Σ’εκείνον τον τόπο αγωνίζεται να εξαγνιστεί εσωτερικά και ν’αποβάλλει κάθε δισταγμό και γήινη ανησυχία, ενώ συγχρόνως επιτυγχάνει να εξαγνίσει με το παράδειγμά του και τους δύστροπους χαρακτήρες των γύρω του.

Το κατορθώνει;

Ένα τραγικό γεγονός που τον συγκλονίζει, δεν στέκεται τελικά εμπόδιο στη συνεχή προσφορά του. Έτσι αποδεικνύει πως το έργο του κληρικού είναι θυσία, όχι απόλαυση, πνευματική σπορά και όχι θησαυρισμός, ανυπόκριτη αγάπη προς τον συνάνθρωπο, αγάπη που αναπλάθει και την πιο σκληρή ψυχή και οδηγεί στην αιωνιότητα.